Psychologia pre - i peri- natalna - spojrzenie z perspektywy dziecka.
Wyobraźmy sobie świat, gdzie każde dziecko jest witane z radością, kochane, pielęgnowane z troską i postrzegane jako cudowna, w pełni świadoma istota od samego początku życia. A gdy takie dzieci rosną, wraz z nimi wzrasta również ich zdolność do kochania, empatii wobec innych, tworzenia zdrowych relacji i życia w radości...
Podstawowa różnica między psychologią prenatalną a perinatalną oraz co dokładnie jest przedmiotem ich badań.
Psychologia prenatalna i perinatalna zajmują się badaniem najwcześniejszego rozwoju dzieci już od przeszło 40 lat. Bazują na badaniach i klinicznych doświadczeniach z takich najnowocześniejszych dziedzin jak epigenetyka, embriologia biodynamiczna, zdrowie psychiczne noworodków, przywiązanie, wczesna trauma, neuronauki związane z rozwojem, studia nad świadomością i wiele innych nowych kierunków.
Oba te działy skupiają się na najwcześniejszych ludzkich doświadczeniach, od poczęcia przez cały okres ciąży i porodu (psychologia prenatalna) lub w okresie trzeciego trymestru ciąży, porodu oraz przez pierwszych 7 dób po narodzinach (psychologia perinatalna/ okołoporodowa). Badają, jak te wczesne doświadczenia uruchamiają nasze podstawowe wzorce życiowe, jak również jaka jest ich rola w późniejszym kształtowaniu się dzieci, które świetnie się rozwijają i stają się silnymi, kochającymi dorosłymi.
Co unikalnego oferuje psychologia pre- i peri-natalna.
W odróżnieniu od tradycyjnej psychologii dziecka, dziedziny te wprowadziły niezwykle ważne nowe zrozumienie rozwoju, gdyż nadrzędną wartością jest tu spojrzenie z perspektywy właśnie samego dziecka. Poprzez liczne badania dowiedziono, że dzieci w okresie prenatalnym są dużo bardziej świadome, dużo bardziej wrażliwe niż wcześniej sądzono, a okres od poczęcia, przez poród, tworzenie pierwszej więzi z mamą, aż do końca pierwszego roku życia jest najistotniejszym, najbardziej wpływającym na całe nasze późniejsze życie okresem. Psychologia peri- i prenatalna wprowadza nowe sposoby bycia z naszymi dziećmi, bycia także z samymi sobą, a nawet zakładania rodziny. Wprowadza nas na nowy poziom możliwości rozwoju ludzkiego potencjału, rozwijania wartościowej relacji z własnym JA, świadomości tego, kim jesteśmy....
Podczas jednego z seminariów, moja wspaniała Nauczycielka Wendy MacCarty, która pracuje z kobietami znacznie dłużej niż ja, bo od 40 lat, a z perspektywy psychologii prenatalnej od 30, opowiadała nam wiele historii kobiet, które dzięki temu nowemu spojrzeniu, z jej pomocą zmieniały życie swojej rodziny z pełnego trudnych wyzwań, smutnych przeżyć i lęków na kwitnące pod każdym względem. Chciałabym tu przytoczyć tylko jedną taką piękną historię.
Mimo, że rodzina o której opowiem prowadzi obecnie bardzo szczęśliwe życie z trójką zdrowych dzieci, początki ich rodzicielstwa były dość trudne, Dlatego zgłosili się po pomoc do Wendy. Kiedy kobieta była w ciąży, okazało się, że spodziewa się trojaczków i została zakategoryzowana do grupy wysokiego ryzyka. Ciąża była prowadzona w tradycyjnej klinice medycznej, w której nie uznawano obecności douli, czy porodów domowych, etc. Rodzina ta jednak bardzo świadomie od początku podążała według zasad psychologii prenatalnej i nie chciała z nich rezygnować. Przedstawili swój pogląd jasno w klinice i obie strony próbowały dojść do porozumienia wypracowując kompromis łączący w bezpieczny sposób dwa tak odmienne podejścia. W 32 tygodniu okazało się, że jedno z dzieci przestało rosnąć i lekarze postanowili dłużej nie czekać. Natomiast zgodzili się na to, co było tak ważne dla tych przyszłych rodziców, tzn. poród naturalny z ograniczeniem interwencji medycznych do minimum. Dzieci szczęśliwie przyszły na świat w naturalny sposób, ale prośba mamy o natychmiastowy kontakt skóra-skora, oraz chęć karmienie piersią całej trójki naraz były zaskakujące dla lekarzy. Na szczęście rodzice ci byli bardzo świadomi i zdeterminowani. Wiedzieli, jak ważne jest dotykanie i mówienie do nowo narodzonego dziecka, jak ważne jest bycie naprawdę obecnym przy nim i stąd prawdopodobnie ich siła w naleganiu na te praktyki. To oni tak naprawdę uczyli swoich lekarzy całkiem nowego podejścia. Cała pięcioosobowa rodzina ma się obecnie świetnie, dzieci rozwijają się znakomicie, są spokojne, potrafią się skupiać przez dłuższy czas, rzadko płaczą, cała rodzina jest szczęśliwa!
12 zasad psychologii peri- i prenatalnej.
Listę poniżej wymienionych podstawowych zasad stworzyli wybitni specjaliści/ terapeuci zajmujący się psychologią prenatalną: Marti Glenn, PHD, Wendy Anne MacCarty, PhD. Zasady te to fundament dla nowego sposobu witania i dbania o nasze dzieci od samego początku.
- Okres pierwotny
- Tworzenie się podstawowej matrycy
- Ciągłość rozwoju
- Zdolności i umiejętności
- Relacja
- Wrodzone potrzeby
- Komunikacja
- Wzajemne połączenie mama-dziecko
- Tworzenie więzi
- Rozwiązywanie problemów i leczenie
- Ukryte wzorce
- Profesjonalne wsparcie
Zapraszam Was do kolejnego posta, w którym omówię pokrótce wszystkie 12 zasad, aby móc lepiej zrozumieć potrzeby dziecka wyrażone z jego perspektywy. Mam nadzieję, że dołączycie do tej drogi oczekując i/lub wychowując swoje dzieci 💕
Komentarze
Prześlij komentarz